Op vakantie in eigen dorp of als toerist?

Sint-Oedenrode - Ook deze zomer komen we terug met een inmiddels bekende rubriek. Elk jaar weer struinen we de Rooise campings af, opzoek naar de mooiste verhalen. Wat beweegt de mensen naar Rooi? Is het de eerste keer of komen ze al jaren hier? En wat maakt Rooi zo mooi? Met deze vragen gingen we weer op pad. De zesde in de reeks is: Camping de Geelders in Olland.

Door: Freek Vervoort

Het avondzonnetje schijnt heerlijk als ik aankom op de camping. Het grote grasveld ligt er prachtig bij en het ruikt heerlijk, naar zomeravond. Ideale omstandigheden om weer een praatje te maken met mensen die zich in Rooi toerist mogen noemen. Na al die gevallen regen zijn ook Jan en Marleen, de campingeigenaren, maar wat blij dat er toch nog een zomer is in Rooi. “Het is hier nu heerlijk, gasten kunnen nu extra genieten van hun verblijf hier op de camping”, steekt Marleen van wal. “De camping zit ook goed vol en mensen genieten zichtbaar.” gaat ze verder. Ik loop een stukje door en kom aan bij enkele gasten die mij vriendelijk begroeten. Het blijkt een stel uit Antwerpen te zijn, duidelijk te horen aan de Belgische tongval. Buitenlandse gasten in Olland, dat klinkt als een goed verhaal! Helaas vonden zij zichzelf minder interessant en hield het op bij een kort praatje. Geen probleem! Ik loop gewoon even door naar het achterste veldje. Daar tref ik drie dames, één meneer en twee honden. De glans van het MooiRooi-shirt geeft hen al een idee wat ik kom doen. “Ahh, de campingtour”, roepen twee dames. “Daar zijn wij twee jaar geleden voor geïnterviewd, nu zijn jullie aan de beurt haha”, wijzend naar de andere vrouw en meneer.
Die andere twee blijken echte Rooienaren, Hans en Wilma van de Riet. “Wij hebben zes jaar geleden alles verkocht en zijn gestopt met werken om te gaan reizen”, vertelt Wilma. “Wij zijn altijd zes maanden op vakantie, in Nederland sta je dan te boek als nomaden”, vult Hans aan. Deze zomer staan zij dus op De Geelders, omdat ze in de zomermaanden in Nederland bivakkeren. Hans: “Jan en Marleen zijn enorm gastvrij en het ziet er allemaal supernetjes uit. Al onze kinderen wonen hier op fietsafstand, daarom gaan wij terug naar Sint-Oedenrode. Een echte Rooise familie zijn we.” Ze rijden letterlijk de zon achterna, wat hen al op prachtige plekken gebracht heeft.
Inmiddels is hond Kelly oplettend en ziet iemand in de wei lopen. “Da’s ons alarm”, lacht Hans. Het blijkt Jan te zijn die nog even wat werk verzet in de wei. Kelly gaat uiteraard ook overal mee naartoe. “Die is zelfs al in Marokko geweest”, is Wilma enthousiast. Afgelopen jaar hebben zij drie maanden daar gezeten en dat beviel zo goed dat ze binnenkort weer teruggaan. “Je mag daar 90 dagen blijven en daar maken we gebruik van.” Andere landen die ze aandoen zijn Portugal, Spanje en Frankrijk. Wat ze heeft doen besluiten om dit leven aan te gaan was niet moeilijk. “Ons hele leven werken voor een baas zagen wij niet zitten. We wilden op avontuur.” Dat Hans ontslagen werd was een geluk bij een ongeluk, daardoor kwam alles in een stroomversnelling. “We hebben alles doorgerekend en het bleek dat we dit konden doen, toen hebben we niet getwijfeld”, biecht Hans op.
Het stel zit zo boordevol verhalen, dat deze rubriek er eigenlijk te klein voor is. Wilma: “Ik heb al tegen Hans gezegd dat die een boek moet uitbrengen, met al die verhalen die hij schrijft.” Je kunt hen via Polarsteps volgen, maar alleen met toestemming van Hans. Hij wil weten wie hem volgt. Gelukkig ben ik door dit gesprek een van de uitverkorenen om deze verhalen te mogen lezen. Inmiddels wordt het ook donker en komt zelfs Marleen poolshoogte nemen waar ik gebleven ben. Ze komt er even bij zitten, want kent Hans en Wilma natuurlijk ook. Voor mij is het wel tijd om op te stappen, alhoewel ik nog maar de helft van al hun verhalen gehoord heb. Ik loop samen met Marleen naar voren en bedank haar voor de gastvrijheid. Zo blijkt maar weer dat je op voorhand nooit weet, wat je op de Rooise campings treft.